ZIGZAGthuisatelier

Vandaag leg ik jullie uit hoe ik een krokodil-babyknuffeltje maakte. Of is het eerder een draakje? 'T is heel simpel, perfect voor de beginnende naai(st)er!   Is hij niet schattig? Wat je nodig hebt Een (kleine) vierkante handdoek, of een grote zakdoek, die kan dienen als patroon (kan je erna weer gebruiken 😊).  Stof bovenkant (ik nam een themastofje, maar effen is zeker even mooi) Stof onderkant (ik nam hiervoor een fijne badstof) Stof rugtanden (ik nam hiervoor dezelfde stof als onderkant, zodat het contrasteerde) Lintje voor rond de nek Zwarte borduurdraad (dikke stikzijde) voor oogjes Restje stof als vulling voor hoofd (neem alleszins iets dat wasbaar is) Naaimachine, naald, stikzijde Leg de handdoek op je stof, en knip rondom, zodat je uit elke stof 1 vierkant hebt.  Knip de rugtanden uit. Ik vouwde de stof dubbel, zodat ik achteraf slechts één zijde moest toenaaien. Ik maakte 4 grotere tanden, en 2 kleinere voor op het hoofd. Andere opties ...

Hiphoi! Binnen enkele weken bevalt Sofie van haar eerste kindje. Ze vroeg me een slaapkleedje voor haar te maken, dat borstvoedingsproof is. We gingen voor klassiek en goed: knoopjes bovenaan.  Aangezien de (stoffen)winkels voor een lange tijd dicht waren, moest ik origineel zijn in het vinden van stoffen. Het toeval wil dat ik enkele weken daarvoor twee te kleine dekbedden kocht die we niet meer konden gebruiken. Et voila, ik had mijn stoffen gevonden! Het is katoen, en dus fris en luchtig om te dragen als slaapkleed. En passant deed ik alvast een knopenstudie. Het handige aan een dekbed is, dat het ten eerste een grote lap stof is, en ten tweede vaak twee verschillende kanten heeft, waardoor je extra creatief kan zijn. Aangezien Sofie graag een effen kleedje had, maakte ik de accenten van de meer uitbundige kant. Zo maakte ik zelf biaislint, dat ik achteraf zou gebruiken om de randen mee af te werken. Zoals je kan zien op volgende foto deed ik dit met behulp van ee...

Soms gebeuren dingen per toeval. Het moet ergens vorig jaar geweest zijn, dat volgend boek mijn aandacht trok. Ik was direct mee in het verhaal: babykleertjes maken van kleren die we niet meer zouden dragen, maar ook moeilijk kunnen weggooien. Omdat het bijvoorbeeld écht een mooi stofje heeft of omdat er leuke knoopjes op staan. Toen ik het vertelde aan mijn moeder, was haar reactie: 'ja, leuk he, dat deden we vroeger voortdurend'. Toch gek hoe ver we soms verwijderd staan van ons gezond verstand. Natuurlijk! Niet alles moet van nieuwe stof zijn, of van nul gestart. Meer nog: het is super gemakkelijk en het resultaat mag er zijn. Zo kan je heel veel 'moeilijke' elementen gewoon hergebruiken, en hoef je ze zelf niet te maken.  Een voorbeeld. Ik maakte deze twee jurkjes van één van mijn favoriete patroontjes uit dit boek: Zijn ze niet schattig?  Het knopenpad bij beide jurkjes zijn die van het oorspronkelijke hemdje, ik moest ze enk...

Hoe zal ik beginnen. Ik had een stapel kledingstukken liggen die ik nog moest herstellen. Een kous die moest gestopt worden (ja, dat doe ik nog!), een rokje waarvan de rits was losgekomen, en twee rokjes die moesten versmald worden. En bij die laatste rokjes ontstond het idee: misschien kan ik mijn werkwijze delen met anderen. Maar hoe dan? Via mijn Instagramaccount , dat ik voorlopig gebruikte als enige communicatiemiddel? Daar kon ik mijn uitgebreid ei niet op kwijt. Een website? Neh, ik wou het zélf kunnen maken en aanvullen, en niet telkens mijn held Pieter moeten inschakelen om er aan te werken. Een blog? 'Is dat nog van deze tijd?' hoorde ik iemand zeggen. Geen idee. Tot voor kort was ik enkel een blog-lezer: hoe maak ik het best een knoopsgat? Een blog van een andere naaister gaf me het antwoord. Hoe hecht ik best met mijn overlock? Weer een blog. Maar eigenlijk is het hoofddoel van mijn blog niet 'dingen aanleren'. Vooral wil ik voor mezelf een gezicht ge...